Huwelijk en klimmen: “Hij neemt zijn boormachine ook mee op vakantie“

Het weer is helder en zonnig als Ewald en Herta Gauster op weg gaan naar het bos. De bosgrond is nog vochtig van de regen van de vorige dag, waterdruppels rollen van de bladeren en het voelt alsof je in een Lord of the Rings-film bent beland. Achter elkaar lopen de echtelieden over het smalle pad door het sprookjesbos. Een paar zonnestralen schemeren door het bladerdak, tot plotseling een steile rotswand voor hen oprijst. Ze zijn aangekomen bij hun doel.

Er is altijd genoeg te doen. Behalve het bevestigen van nieuwe haken halen Ewald en Herta gericht loszittende grepen en voetsteunen weg, maken grepen schoon en verwijderen soms ook takken. Ook zetten ze hele nieuwe, veilige routes uit. “Wij willen de veiligheid in de klimtuin verhogen”, zegt Ewald. “Het inrichten en schoonmaken gaat echter niet vanzelf.“ Daarom heeft hij deze taak op zich genomen, als een figuur op de achtergrond die voor de veiligheid van klimmers zorgt, met hulp van zijn vrouw.

Sinds hij in de jaren 80 zijn eerste rotshaken aanbracht is er veel gebeurd. Inmiddels heeft hij er 20.000 in klimwanden vastgezet en 2.000 routes opnieuw ingericht. Een ongewone hobby? Ja, maar “als een groep ’s avonds veilig thuiskomt en zegt, ‘Ewald, het was mooi, bedankt voor de routes’, dan geeft mij dat veel voldoening.”

Ewald en Herta zijn een goed op elkaar ingespeeld team. “Klimmen en huwelijk zijn één”, zegt Ewald. Niet zo verwonderlijk, want ze hebben elkaar bij het klimmen leren kennen. “Toen kwamen we tot de conclusie dat we klimmen allebei leuk vinden en elkaar ook. In de loop van de jaren ben je zo naar elkaar toegegroeid, dat het ene niet meer zonder het andere kan.” Ondertussen klimmen ze als meer dan 35 jaar samen, waarbij Ewalds voorliefde voor veilige klimroutes ook op reis altijd een rol speelt. “Hij neemt zijn boormachine dan ook mee op vakantie, dat moet gewoon, zegt Herta met een glimlach. “Soms is het wel een gedoe als die boormachine bijna iedere klimdag mee gaat en ’s avonds het boor- en schoonmaakstof uit de rugzak dwarrelt.”

Na het werk komt het plezier: de veilige haken in de Gretlwand zitten erin, het is tijd om te gaan klimmen. “Ik voel dat echt heel sterk: elke spier wordt aangespannen en je bent middenin de natuur. Dat vind ik het allermooist“, zo vertelt Ewald vol vuur over de sport van zijn leven. De zon staat intussen hoog aan de hemel, de zonnestralen vallen op de waterdruppels in de boomtoppen en laten het sprookjesbos glinsteren. Ewald en Herta verwisselen van plaats, nu zekert hij, terwijl zij de steile rotsen met vaste tred beklimt. Ewald moet glimlachen: “wij weten zonder woorden wat de ander doet. Dit basisvertrouwen is voor mij essentieel. Daarom ga ik het liefst met mijn vrouw op stap.”

Auteur: Johanna Schönfeld