Welke betekenis heeft bewegen in tijden van corona?

Van de dagelijkse wandelingen tot een biertje drinken via Zoom: heeft het afgelopen jaar ons terug naar de natuur gebracht of ons verder in een virtuele wereld gedreven? Een column van Anna Cummins.

Op het hoogste punt van onze wandeling staat een hut. Eerst beklimmen we de ongelijke trappen van de rotstuin en volgen daarna het pad naar een open plek tussen de bomen. In tijden van corona is de hut gesloten, maar wij hebben in de glas in lood deur een plekje ontdekt waar je doorheen kunt kijken. Mijn dochter gaat op de bovenste trede staan en ik op de onderste. Samen nemen we een kijkje. In de kleine ruimte staan een tafeltje met stoelen, een houtkachel en een stapelbed met uitzicht op de omliggende heuvels.

We zijn er de afgelopen twaalf maanden heel vaak geweest. 's Zomers deed het felgekleurde glas me denken aan zonovergoten terrassen, groene weiden en verkwikkende meren. In de winter kon ik het knetterende vuur in de houtkachel bijna horen, het vers gebakken brood ruiken en de warme glühwein proeven. En ongeacht de tijd van het jaar, zei ik op de terugweg telkens tegen mijn dochter: “Als dit allemaal achter de rug is, gaan we een huttenwandeltocht in Oostenrijk maken.”

Zodra alles weer mag, zijn het facetimen vanaf de top en de vakantie-zoomgesprekken voor mij verleden tijd – alleen nog maar echte gesprekken zonder filters, zonder mute-knop en zonder haperende verbindingen.

Anna Cummins

Reizen toen, vandaag en morgen

Ik ben zeker geen geboren buitenmens. Ik kan me een reis naar Oostenrijk herinneren waar we eerder dan verwacht bij het beginpunt van onze wandeltocht aankwamen. We hadden maar een paar minuten om onze spullen voor de nacht te pakken en uit de minibus te stappen. Ik vraag me nu nog steeds af, waarom ik toen zo nodig altijd met een make-up tasje in de bergen ging wandelen. In die tijd was het voor mij heel belangrijk om de volgende ochtend op-en-top aan het ontbijt te verschijnen.

De essentials voor gezinswandelingen zien er momenteel ietsje anders uit: mond- en neusmasker, desinfectiemiddel en smartphone. Dankzij digitale tools konden we afgelopen jaar onze belevenissen gelukkig met anderen delen. Maar zodra alles weer mag, zijn het facetimen vanaf de top, de zonsondergang-posts en de vakantie-zoomgesprekken voor mij verleden tijd – alleen nog maar echte gesprekken zonder filters, zonder mute-knop en zonder haperende verbindingen.

Hoe is het eigenlijk met de kinderen gesteld?

Als ouders van een vijfjarige hebben we tijdens de lockdown nog meer tijd in het park doorgebracht dan normaal. De snelheid waarmee tijdens het schommelen nieuwe vriendschappen ontstaan en de vreugde om bekende gezichten te zien, hebben ons telkens weer gemotiveerd en een reden gegeven om naar buiten te gaan.

Maar welke impact heeft de pandemie op de andere leeftijdsgroepen? Willen tieners bijvoorbeeld hun online wereld weer inruilen voor de echte wereld? Gaan ze weer terug naar het voetbalveld? Gaan de beentjes weer van de vloer in de disco? Staat er een stagejaar in het buitenland op het programma? Of wisselen ze toch liever digitaal van gedachten met hun contacten over de hele wereld? En vinden ze het makkelijker hun gevoelens te uiten met emojis?

Heel veel tijd, heel veel plannen

De afgelopen maanden hebben we, van jong tot oud, veel geleerd over het begrip tijd. Een jaar geleden moest ik mijn plannen voor de weekends nog in mijn agenda zetten. Nu vragen we ons helemaal niet meer af wat er komend weekend op het programma staat.

Ondanks dat, heb ik maandagochtend nog heel veel te vertellen. Bijvoorbeeld over het pad dat we opnieuw hebben ontdekt en dat naar een labyrint van struiken loopt. Of over de man die ik elke ochtend tijdens het joggen tegenkom. Dagelijks loopt hij met zijn wandelstok dezelfde route door de nog donkere straten. En inmiddels zeggen we elkaar vriendelijk gedag. Dit alles doet me denken aan de Oostenrijkse bergen, waar de tijd lijkt stil te staan.

Anna Cummins

Anna Cummins is in Engeland geboren en groeide op in Duitsland. Ze heeft acht jaar voor Österreich Werbung in Londen gewerkt. In die periode heeft ze heel veel indrukken van Oostenrijk opgedaan en de grote diversiteit van het land leren kennen. Sinds 2018 werkt Anna als freelancer.