Szukaj
    • Sad z różami Gustav Klimt 1912
      media_content.tooltip.skipped

    Gustav Klimt - ciekawostki z życia malarza w Wiedniu

    Gustav Klimt w Wiedniu był wiodącą postacią wśród secesjonistów, dążących do odnowy w sztuce. Do dziś uznawany jest za jednego z najważniejszych artystów na świecie, a dzieła Gustava Klimta zachwycają swoją wyjątkowością.

    Gustav Klimt w fartuchu malarskim z kotem w ogrodzie swojej pracowni przy Josefstädter Strasse 21, sfotografowany przez Moriza Nahra, maj 1911

    Fakty i liczby z życia Gustava Klimta

    media_content.tooltip.skipped
    • Gustav Klimt żył w latach
      1862 – 1918
    • Miejsce zamieszkania
      Wiedeń
    • Miejsce inspiracji
      Jezioro Atttersee
    • Największe arcydzieło Klimta
      Pocałunek (1908/09)
    • Złote lata
      „Złote lata” w jego działalności (od 1899 do 1910)

    Malarz Gustav Klimt jest nie tylko jednym z najważniejszych, najbardziej znanych artystów na świecie i współzałożycielem Secesji Wiedeńskiej, ale również wielkim koneserem wszystkiego, co czyni życie piękniejszym. A cóż bardziej i mocniej „koloruje” nasze życie niż natura? To właśnie w niej Gustav Klimt szukał inspiracji. To na jej łonie tworzył i odpoczywał. Szczególnie fascynowała go estetyka róży jako symbolu miłości i namiętności.



    Dziś podziwiać możemy ukochane przez niego róże zarówno na obrazach, jak i w ogrodzie Willi Klimta. Tamtejsze róże damasceńskie, zwane „różami Klimta”, zapewne też nas zafascynują. Swoją urodą, barwą i zapachem. Swoją niezrównaną mocą.

    Kim byłeś Gustavie Klimcie?

    Gustav Klimt jest chyba najbardziej wyrazistym malarzem, jakiego kiedykolwiek wydała Austria. Możliwe jednak, że nawet najwięksi polscy fani jego twórczości mogą nie wiedzieć, iż urodzony w 1862 roku w Baumgarten koło Wiednia Gustav Klimt, rozpoczął swą artystyczną karierę od... malarstwa historycznego.

    Dzieciństwo i młodość Gustava Klimta, drugiego z siedmiorga dzieci drobnomieszczańskiej rodziny z Baumgarten, przedmieścia Wiednia o wiejskim jeszcze wówczas charakterze, przypadają na okres intensywnego rozwoju przemysłowego. W tym czasie powstają właśnie najokazalsze budowle Ringstraße.

    Mimo trudnej sytuacji ekonomicznej rodziny Gustava Klimta życie rodzinne układa się harmonijnie. Także w późniejszym czasie rodzeństwo pozostanie ze sobą mocno związane. Uzdolnionemu młodemu Gustavowi, kosztem wielkich poświęceń, umożliwiono naukę w Szkole Rzemiosła Artystycznego, późniejszej Wyższej Szkole Sztuki Stosowanej w Wiedniu

    Gustav Klimt znalazł się wkrótce w kręgu artystów, którzy uczestniczyli w kształtowaniu wyglądu właśnie wybudowanych budowli na Ringstraße. Wspólnie ze swoim bratem Ernstem i Franzem Matschem zdobi klatki schodowe Teatru Zamkowego i Muzeum Historii Sztuk Pięknych. Dodatkowo Klimt założył „Towarzystwo Arystyczne”, które przez dziesięć lat uczestniczyło w wykańczaniu wnętrz pałaców, willi, teatrów i muzeów w Wiedniu i w całej monarchii naddunajskiej.

    Po śmierci Ernsta wspólnota artystyczna zaczyna się rozpadać. Jednak Gustav Klimt dawno już wyrósł artystycznie z historyczno-dekoracyjnego wystroju wnętrz. W Wiedniu przełomu wieków, w którym swoje dzieła publikuje Zygmunt Freud, a także sztuka szuka nowych dróg. Pod wpływem symbolizmu malarz Klimt poszukuje własnego języka form, umożliwiającego mu przedstawienie krajobrazów duchowych, zdominowanych przez mroczne uczucia i pełne nadziei senne marzenia.

    „Z zakochaną kobietą można zrobić, co tylko zechce”

    Słowa te, wypowiedziane przez Gustava Klimta, wciąż intrygują, podobnie jak on sam. Artysta wiedział, jak przyciągnąć uwagę ludzi (w tym także, a może w szczególności kobiet). Potrafił fascynować ich – nie tylko swoją twórczością, czy niepowtarzalną osobowością, ale też nienagannym zachowaniem i manierami.

    Oglądając czarno-białe zdjęcia Klimta wielu może zadawać sobie pytanie: W jaki sposób malarz w szerokim, roboczym kitlu potrafił zdobywać kobiece serca? I robić to dość często, a na dodatek skutecznie? Gustav Klimt kochał i wielbił kobiety, o czym świadczy fakt, że choć nigdy nie był żonaty, to miał siedmioro dzieci z różnymi partnerkami. Poza związkiem Klimta z jego muzą – wyemancypowaną projektantką mody Emilie Flöge wiemy także o romansie artysty z 19-letnią Almą Schindler (później Mahler-Werfel), jak również z kilkoma modelkami, w tym z Marią Ucicky i Marie (Mizzi) Zimmermann. Wśród muz Klimta, malarz mógłby wymienić też mecenaskę sztuki Sonję Knips, albo Amalie Zuckerkandl, czy kolejną przyjaciółkę z wyższych sfer – Adelę Bloch-Bauer.

    Ta pierwsza kobieta jednak, którą Klimt uwiecznił na obrazie w ekstrawaganckiej, jak na owe czasy, niebieskiej sukience, czyli Emilie Flöge była jego towarzyszką życia. Ich związek trwał przez całe dorosłe życie Gustava Klimta. To ona właśnie pokazała mu Jezioro Attersee, które pokochał bez reszty

    Wystawa poświęcona G. Klimtowi
    media_content.tooltip.skipped

    Twórczość Gustava Klimta

    Od około 1890 roku Klimt zaczął coraz bardziej rozwijać swój niepowtarzalny, ekspresjonistyczny styl, który wyróżniają charakterystyczne, płaskie ornamenty. W 1890 roku wystąpił ze stowarzyszenia artystów Künstlerhaus i wspólnie z innymi twórcami założył Secesję Wiedeńską. Stowarzyszenie, które dokonało secesji, czyli odejścia, oddzielenia się od obowiązujących norm, zasad i tradycji w sztuce. Artysta miał być wolny i tworzyć zgodnie z tym co czuje, wyrażając przez to samego siebie. W tym samym roku Gustav Klimt i jego bracia kończą zdobienie klatki schodowej Muzeum Historii Sztuk Pięknych, rozpoczęte przez Hansa Makarta.

    Sad z różami Gustav Klimt 1912
    media_content.tooltip.skipped

    W 1897 r. Gustav Klimt w jednej chwili staje w światłach jupiterów. Jako prezes Stowarzyszenia Artystów Austriackich jest wiodącą postacią wśród tzw. secesjonistów, dążących do odnowy w sztuce. Pawilon Secesji na wiedeńskim Placu Karola staje się budynkiem wystawowym nowego ruchu. Jest to okres największych jak do tej pory skandali artystycznych, których punkt szczytowy nastąpił w 1900 r., kiedy Gustav Klimt ukończył obrazy przedstawiające alegorie wydziałów Uniwersytetu Wiedeńskiego. W piśmie protestacyjnym w sprawie alegorii wydziałów, namalowanych przez Klimta dla Uniwersytetu Wiedeńskiego, napisano: „Nie walczymy przeciwko nagiej, ani przeciwko wolnej sztuce, tylko przeciwko sztuce brzydkiej”. Na wystawie światowej w Paryżu Klimt otrzymuje Grand Prix za obraz "Filozofia" z cyklu alegorii wydziałów. Od tej chwili Gustav Klimt cieszy się sławą na skalę europejską.

    • Gustav Klimt - Muzeum Sztuki Stosowanej (MAK)
    • Gustav Klimt - Muzeum Sztuki Stosowanej (MAK)
    • Gustav Klimt - Muzeum Sztuki Stosowanej (MAK)
    • Gustav Klimt - Muzeum Sztuki Stosowanej (MAK)
    • Gustav Klimt - Muzeum Sztuki Stosowanej (MAK)
    • Gustav Klimt - Muzeum Sztuki Stosowanej (MAK)
    • Gustav Klimt - Muzeum Sztuki Stosowanej (MAK)
    • Gustav Klimt - Muzeum Sztuki Stosowanej (MAK)
    • Gustav Klimt - Muzeum Sztuki Stosowanej (MAK)
    • Gustav Klimt - Muzeum Sztuki Stosowanej (MAK)
    • Gustav Klimt - Muzeum Sztuki Stosowanej (MAK)
    • Gustav Klimt - Muzeum Sztuki Stosowanej (MAK)
    • Gustav Klimt - Muzeum Sztuki Stosowanej (MAK)
    • Gustav Klimt - Muzeum Sztuki Stosowanej (MAK)
    • Gustav Klimt - Muzeum Sztuki Stosowanej (MAK)
    • media_content.tooltip.skipped
    • media_content.tooltip.skipped
    • media_content.tooltip.skipped
    • media_content.tooltip.skipped
    • media_content.tooltip.skipped
    • media_content.tooltip.skipped
    • media_content.tooltip.skipped
    • media_content.tooltip.skipped
    • media_content.tooltip.skipped
    • media_content.tooltip.skipped
    • media_content.tooltip.skipped
    • media_content.tooltip.skipped
    • media_content.tooltip.skipped
    • media_content.tooltip.skipped
    • media_content.tooltip.skipped
    • Artystyczny punkt kulminacyjny tych lat stanowi wystawa Gustava Klimta w Wiedniu, zorganizowana na cześć Ludwiga van Beethovena w 1902 roku. Urzeczywistnia ona marzenie o dziele sztuki totalnej, którego część – monumentalny „Fryz Beethovena” tworzy Klimt. Fryz można obecnie znowu podziwiać w miejscu jego powstania – w Pawilonie Secesji. Wiele lat później Gustav Klimt w ścisłej współpracy z Josefem Hoffmannem, współzałożycielem Warsztatów Wiedeńskich, tworzy Pałac Stoclet w Brukseli, tym samym powołując do życia prawdopodobnie najsłynniejsze secesyjne dzieło.

    • Dominacja ornamentyki i obfite stosowanie złota, charakterystyczne dla „Fryzu Beethovena”, rozpoczyna w twórczości Gustava Klimta ów "złoty okres”, uwieńczony ukończonym w 1908 roku obrazem „Pocałunek”. W ekspresyjnej symbolice i obfitej ornamentyce twórczość tego okresu opiewa rozkosze zmysłowe. Jednakże pokazuje ona także ciemną stronę ludzkiej egzystencji, zagrożenie śmiercią i zniszczeniem. W późnych dziełach Klimta „złoty okres” został zastąpiony przez styl dekoracyjno – ekspresjonistyczny, z charakterystycznym dla niego skupieniem na kolorze.

       

    • Gustav Klimt jest malarzem rozwijającego się mieszczaństwa, którego przedstawicielki portretuje we wszystkich fazach twórczości. Portret Adeli Bloch-Bauer I od kilku lat jest jednym z najdroższych obrazów świata. Oprócz portretu Klimt przez całe swe życie zajmował się rysunkiem. Już sama ilość prac – w porównaniu do 250 obrazów zachowało się 3000 rysunków – świadczy o znaczeniu tej formy sztuki dla twórczości Klimta. Biorąc pod uwagę ich niezwykłą jakość, rysunki Klimta to jedna z największych artystycznych spuścizn tego rodzaju.

    Sad z różami Gustav Klimt 1912
    media_content.tooltip.skipped

    Secesja to jeden z wielkich fenomenów w historii sztuki i kultury o zasięgu międzynarodowym, w początkowym okresie modernizmu stawiający sobie za cel odświeżenie skostniałego konceptu sztuki.

    Gustav Klimt – ciekawostki z czasów secesji

    Art nouveau, modern style, stile liberty, modernismo i Jugendstil: secesja była zjawiskiem międzynarodowym, rozumianym jako sprzeciw wobec tradycyjnych form okresu przemysłowego. Miała powstać nowa, świeża, zmysłowa sztuka, bliska wzorowi natury, a jednocześnie zdolna wyrazić i przedstawić głęboko skrywane stany duszy. Miała to być sztuka obejmująca wszystkie dziedziny życia, łącząca w dziele totalnym, do którego urzeczywistnienia dążyła, architekturę i sztuki plastyczne. Wiedeń, jako jedna z wielkich metropolii Europy, stanowi jeden z ośrodków secesji.

    Niewiele miast o randze porównywalnej do Wiednia do dnia dzisiejszego nosi w tak dużym stopniu charakterystyczne cechy tego ostatniego wielkiego, homogenicznego kierunku w historii sztuki.

    W całym mieście można znaleźć budowle Otto WagneraJosefa HoffmannaJosepha Marii Olbricha i Adolfa Loosa. Kościół Am Steinhof, Pocztowa Kasa Oszczędnościowa oraz Pawilon Secesji noszą cechy dzieła totalnego, które było celem secesjonistów. Secesja obejmuje wszystkie dziedziny budownictwa, od budowli przemysłowych przez kolejkę miejską i budynki sakralne po projektowanie barów i wystrój wnętrz kawiarni. Jako wszechstronny ruch reformatorski secesja obejmuje swym zasięgiem wszystkie obszary otaczającej nas codzienności, zacierając obowiązujące dotąd granice wysokiej i niskiej sztuki, wolnej sztuki i rękodzieła artystycznego. Tym samym stała się ona inspiracją dla powstającego właśnie modernizmu. Gustav Klimt, jako prezes Stowarzyszenia Artystów Secesja, znajduje się w centrum tego nurtu. Jest przy tym nie tylko jej – często małomównym – rzecznikiem, niestrudzonym organizatorem i protektorem młodych, szukających uznania talentów, ale również twórcą kilku najważniejszych dzieł secesji, jak na przykład wyjątkowego na skalę światową arcydzieła i ikony całego ruchu, namalowanego w latach 1907/1908 obrazu Klimta „Pocałunek”.

    Specjalnością wiedeńskiej secesji jest głębokie zakorzenienie w artystycznej tradycji z jednoczesnym otwarciem na sztukę pozaeuropejską, podobnie jak to się działo w innych spokrewnionych nurtach. Klimt znajduje się pod silnym wpływem sztuki azjatyckiej, a jego „odkrycie“ mozaik z Rawenny staje się kolejną inspiracją dla ruchu. W jego obrazach kolor, kształt i linia uwalniają się od realistycznej treści obrazu, tworząc symbol i abstrakcję. W ten sposób jego twórczość stała się ważną prekursorką modernistycznego malarstwa abstrakcyjnego.

    • Gustav Klimt – Pocałunek albo triumf miłości

      Także w 1907 roku Gustav Klimt pracuje jak zwykle, w swoim atelier, od wczesnego ranka, bez przerw, aż do wieczora. Wkrótce niezliczone szkice pokrywają podłogę pracowni. Ale Klimt wielokrotnie skarży się na trudy swej pracy. Pisze w liście: „Albo jestem za stary albo zbyt nerwowy albo zbyt głupi – coś w tym musi być.“ Jednak ten rok okaże się jednym z najbardziej produktywnych w jego życiu. Gustav Klimt ukończy między innymi Portret Adeli Bloch-Bauer INadzieję II, a przede wszystkim rozpocznie pracę nad obrazem "Pocałunek", który z czasem stanie jednym z najsłynniejszych dzieł Klimta w historii sztuki.

      Kim jest kobieta przedstawiona w "Pocałunku" Gustava Klimta? 

      Dokonano licznych prób identyfikacji kobiety przedstawionej na „Pocałunku“. Niejednokrotnie padało tu nazwisko przyjaciółki Gustava Klimta, Emilii Flöge, ale również nazwisko Adeli Bloch-Bauer. Regularne rysy twarzy wskazują na pokrewieństwo z wieloma kobietami malowanymi przez Klimta, ale nie można ich ostatecznie przypisać żadnej z nich.

      Charakterystyka obrazu Gustava Klimta "Pocałunek"

      Obraz Klimta przedstawia przytuloną parę zakochanych na łące pełnej kwiatów. Mężczyzna pochyla się nad kobietą, a ona, mocno w niego wtulona, czeka na pocałunek. Ornamentykę męskiej postaci cechują prostokątne i kwadratowe kształty, podczas gdy w sylwetce kobiety dominują miękkie linie i kwiatowe wzory. Parę otacza złota aureola, kończąca się jednak na ich nagich stopach, których palce, mocno zakrzywione, są silnie wczepione w podłoże. Jednocześnie jednak para przezwycięża tę resztkę siły grawitacji i wymyka się w sferę rzeczywiście przypominającą złote tło bizantyjskich mozaik, wolną i sprawiającą wrażenie świętej.

    • Kiedy w 1908 roku na wystawie w Wiedniu Klimt po raz pierwszy przedstawił obraz publiczności, został on natychmiast zakupiony przez Galerię Austriacką. Obraz ten stanowi centralny punkt największej na świecie kolekcji dzieł Gustava Klimta w Wiedniu: w Galerii Austriackiej w wiedeńskim Belwederze.

      Po trzech dekadach intensywnej pracy, licznych triumfach i konfliktach, Klimt doznaje udaru, w wyniku którego umiera dnia 6 lutego 1918, w wieku niespełna 56 lat. Po nagłej śmierci Gustav Klimt został pochowany na cmentarzu w dzielnicy Hietzing.

      Gustav Klimt nigdy nie mówił o sobie, zawsze odsyłał do swoich dzieł. Mimo odniesionego sukcesu, w stosunkach towarzyskich przez całe życie czuł się niepewnie. Paradował w niebieskim kitlu malarskim z potarganymi włosami i mówił dialektem, jakim zwykła mówić jego rodzina. Mimo zaszczytów ze strony rodziny cesarskiej był ignorowany przez arystokrację. Gustav Klimt był malarzem rozwijającego się mieszczaństwa, którego przedstawicielki najczęściej portretował w swoich wizerunkach kobiet, jak również zdobył licznych żydowskich mecenasów, otwartych na nowe tendencje w sztuce.

      Klimt żył w epoce, którą Hermann Broch nazwał „wesołą apokalipsą”. W swych obrazach Klimt ukazywał czasy ambiwalencji i wielkich przełomów. Rok 1918 – rok jego śmierci – to rok przełomowy. W tym samym roku zmarło wielu dorównujących mu talentem towarzyszy, takich jak Otto WagnerKolo Moser i Egon Schiele, jednocześnie jest to rok upadku monarchii naddunajskiej. Nadchodzi czas kryzysu gospodarczego, wspomnienie o fin de iècle blednie. Kolejną cezurę wyznaczają lata terroru nazistowskiego. Wiele żydowskich rodzin, których członkowie byli niegdyś mecenasami i przyjaciółmi Klimta, staje się ofiarami reżimu lub musi udać się na emigrację.

    To w jaki sposób Klimt przyciągał do siebie i uwodził kobiety być może pozostanie na zawsze nieodgadnioną tajemnicą artysty. Pewne jest jednak, że królowa kwiatów – róża – odgrywała ważną rolę nie tylko w jego twórczości, ale również przy ubieganiu się o względy płci pięknej. Bo róża najbardziej spośród innych kwiatów kojarzy się z miłością i namiętnością.

    „Ogród różany” to jeden z najsłynniejszych obrazów natury stworzonych przez Gustava Klimta. Artysta namalował go w 1912 roku. Twórca przełomowej Secesji Wiedeńskiej, Gustav Klimt, był wielkim miłośnikiem ogrodów i kwiatów, co być może dla wielu okaże się zaskoczeniem.
    Kwadratowy obraz (obecnie znajduje się w posiadaniu osoby prywatnej), przedstawia ogród otaczający jego pracownię i warsztat przy ulicy Feldmühlgasse 11 w Wiedniu. Klimt traktował to miejsce jako swój azyl. Kiedy jednak wprowadzał się do znanego dzisiaj jako „Willa Klimta” domu w 13. Dzielnicy (Hietzing), stał tam tylko mały pawilon z widokiem na zachwycający ogród kwiatowy. O eleganckiej willi nie było jeszcze mowy, powstała bowiem dopiero w latach 20. XX wieku, kiedy to atelier Klimta „obudowano” zachowując pracownię wewnątrz niczym cenny klejnot.

    Ale to ogród był najważniejszy. To on zafascynował Klimta. Rok po roku na jego polecenie sadzono w nim coraz to nowe rośliny. Bujnie rosnące, przepiękne kwiaty były jego wielką dumą. Gdy przyjmował gości, Gustav Klimt najpierw prowadził ich przez morze kwiatów, a dopiero później pokazywał pracownię i obrazy.

    Dobitnie obrazują to słowa wypowiedziane przez Egona Schiele – przyjaciela oraz opiekuna Klimta i jednocześnie wybitnego malarza ekspresjonisty: „Klimt co roku kazał zdobić ogród wokół Feldmühlgasse kwietnymi klombami, rozkoszą było chodzić tam wśród kwiatów i starych drzew”.

    Atelier w willi Klimta
    media_content.tooltip.skipped

    Duża część stworzonych przez Gustava Klimta obrazów była poświęcona kobietom. W tym miejscu właśnie, w okresie od 1911 roku do śmierci w roku 1918, Gustav Klimt stworzył kilka swych najważniejszych dzieł. Tutaj pracował nad ponad 50 obrazami, w tym nad znanymi na całym świecie portretami silnych i zmysłowych kobiet, na przykład „Adele Bloch-Bauer II”, „Friederike Beer”, „Panna Młoda” i „Adam i Ewa”.

    Willę Gustava Klimta w Wiedniu, w Hietzing, której pawilon ogrodowy służył malarzowi w ostatnim okresie jego twórczości jako atelier i warsztat, wraz z otaczającym ją rajskim ogrodem o powierzchni 6500 metrów kwadratowych, dziś możemy zwiedzać. Jak zostało wspomniane, w latach 20. XX wieku pierwotna pracownia została „obudowana” malowniczą willą. Atelier Klimta w jej wnętrzu zostało zachowane w oryginalnej postaci. Podobnie jak róże w ogrodzie, które Gustav Klimt uwiecznił już na zawsze na swoim obrazie. Zawdzięczamy to Egonowi Schiele, bo to on w 1918 roku, krótko po nagłej śmierci Klimta, wzywał do zakupu i utrzymania w oryginalnym stanie „domu wraz z ogrodem i wyposażeniem”.

    Północna strona willi Klimta
    media_content.tooltip.skipped

    Również ogród wygląda dziś jak za czasów życia Gustava Klimta. Serce ogrodu stanowiły wówczas róże damasceńskie – te same, co na obrazie Klimta. Zostały one posadzone na tej działce około roku 1900. Tak zwana „róża Klimta” została wyhodowana na nowo przez jednego z wiedeńskich ogrodników. „Zaszczepił ją na dzikich różach pędami pozyskanymi z dwóch roślin macierzystych. W toku częściowej rekonstrukcji ogrodu wysadzono 22 krzewy”, wyjaśnia Baris Alakus, zarządzający Willą Klimta.

    „Róża Klimta” zachwyca – zarówno na obrazie, jak i na żywo w ogrodzie Willi – delikatnym, bladym kolorem. Ogólnie przyjęte jest, że róże tej barwy symbolizują „młodość, zakochanie i piękno” – te trzy cechy sprawiają, że są one idealnym prezentem na początku związku. Fakt ten pozwala nam się domyślać tajemnicy sukcesów Klimta w zdobywaniu serc pięknych kobiet. Może też stać się dla wielu cenną wskazówką. Najważniejsze dzieła Klimta w Wiedniu znajdują się w Galerii Austriackiego Górnego Belwederu i w Muzeum Leopoldów. Secesja Wiedeńska prezentuje słynny „Fryz Beethovena” w miejscu, w którym po raz pierwszy został on zaprezentowany publiczności przez Gustava Klimta. Muzeum Wiednia posiada natomiast największą na świecie kolekcję rysunków - 400 kart - ze wszystkich etapów twórczości. Kolejny bogaty zbiór obrazów Klimta w Wiedniu znajduje się w posiadaniu wiedeńskiej Albertiny.

    To mogłoby Cię również zainteresować

    • Wiedeń – informacje o stolicy Austrii: powierzchnia, mieszkańcy, życie

      Niesamowite atrakcje i sympatyczny nastrój wiedeńskich kawiarenek i lokali Heuriger sprawiają, że Wiedeń cieszy się sympatią całego świata. 

      Poznaj Wiedeń!
          Widok na Wiedeń nocą
      media_content.tooltip.skipped
    • Miasta i kultura

      Teatry, muzea, galerie oraz liczne koncerty gwarantują niezapomniane przeżycia wszystkim miłośnikom kultury. Austriackie miasta na co dzień serwują także mnóstwo innych atrakcji odwiedzającym ich turystom.

      Dowiedz się więcej
          Muzeum sztuki Lentos nad brzegiem Dunaju
      media_content.tooltip.skipped
    • Sławni Austriacy - znane austriackie nazwiska

      Oto znani Austriacy: austriaccy kompozytorzy, pisarze oraz artyści i naukowcy. To ludzie, którzy rozsławili swój kraj na całym świecie, a przede wszystkim wnieśli bardzo wiele do świata nauki, sztuki, muzyki i literatury.

      Poznaj najbardziej znanych Austriaków
          Pomnik Johanna Straussa
      media_content.tooltip.skipped
    • Muzea w Wiedniu: zbiory sztuki i wystawy

      W stolicy Austrii znajduje się ponad 100 muzeów i kolekcji sztuki, od tych cieszących się światową sławą, po małe, ekscentryczne i zabawne.

      Poznaj wiedeńskie muzea
          Kunsthalle Leoben, Wystawa
      media_content.tooltip.skipped

    Artykuły tematycznie powiązane

    •                         Castello Ambras
      media_content.tooltip.skipped

      Zamek Ambras w Innsbrucku – historia Ferdynanda II Habsburga

      Historia Zamku Ambras w Austrii – jednego z najważniejszych i najpiękniejszych tyrolskich zabytków jest długa – sięga X/XI wieku. Jest też intrygująca i pełna ciekawostek. 
      Przeczytaj o historii
    •                         Ampflwang w Hausruckwald
      media_content.tooltip.skipped

      Geniusz, ekscentryk, skandalista. Thomas Bernhard w Austrii.

      „[…] Austria bez Thomasa Bernharda nie pojawiłaby się już przecież w żadnej zachodnioniemieckiej gazecie. To prawie jak reklama. Nie ma lepszej reklamy dla Austrii niż Thomas Bernhard”.
      Przeczytaj więcej o Thomasie Bernhardzie
    media_content.tooltip.skipped