Trail running w Austrii

Bieganie w terenie to po prostu bieganie po nieutwardzonych ścieżkach. Można to robić w lokalnym lesie lub – tak jak my zamierzamy – w górach. Jest to mniej nudne i monotonne niż bieganie po drodze lub bieżni. „My” w samochodzie to ja, zapalony rowerzysta górski i snowboardzista, pasjonat gór i outdooru. Mam tylko jedno małe zastrzeżenie: nigdy nie biegam, nawet żeby zdążyć na odjeżdżający pociąg. Jest z nami moja dziewczyna, która buty do biegania zakłada kilka razy w tygodniu. Są też oni - Alex - mój przewodnik, i jego 11-letnia córka - gimnastyczka i wspinaczka, która szaleje za niemal wszystkimi sportami i – jak się wkrótce przekonamy – dzięki wielu godzinom treningów osiągnęła doskonałą kondycję fizyczną.

Jedynym, który denerwuje się bieganiem w terenie, jestem więc ja. Alex szybko mnie uspokaja. Nie zamierzamy przebiec wielu kilometrów, pokonamy krótką pętlę z kilkoma technicznymi i stromymi odcinkami. Dużo czasu poświęcimy na technikę, sprzęt i po prostu podziwianie widoków.

W międzyczasie dotarliśmy do Melchboden, Schwendberg i nadszedł czas, aby założyć buty do biegania. W małym plecaku mamy butelki z napojami, trochę jedzenia i parę teleskopowych kijków. Jest słoneczny dzień i nie zamierzamy biegać głęboko w góry, więc kurtka przeciwdeszczowa i/lub wiatrochronna zostaje w samochodzie. Ostatecznie ciężar ekwipunku jest ważny, zarówno dla biegaczy wyczynowych, jak i rekreacyjnych.

Niesamowity plac zabaw

Można śmiało powiedzieć, że Alex zna każdy szlak w tej okolicy jak własną kieszeń. Jako dyrektor generalny firmy Rideable Trailbuilding & Consulting nie zaskakuje swoim rozeznaniem. W ramach swojej działalności Alex odpowiada za budowę i utrzymanie tras rowerowych oraz parków rowerowych. Jest to taki jego plac zabaw, na którym spędził wiele godzin.

„Kiedy byłem dzieckiem, często spędzałem czas w górach z przyjaciółmi. Dla nas była to po prostu zabawa, bieganie, szaleństwa... Byliśmy biegaczami terenowymi, zanim jeszcze zaczęto tak to nazywać” – opowiada Alex.

Trasa została tak dobrana, by mogła sobie na niej poradzić rodzina bez większego doświadczenia w biegach przełajowych. Pierwsze kilometry w kierunku schroniska Rastkogelhütte są dość strome i prowadzą wśród niesamowitych krajobrazów. Na razie nie ma żadnych prawdziwych przeszkód. Trasa płynnie prowadzi w górę i w dół, świeci słońce, a atmosfera jest doskonała. To czysta przyjemność zarówno ze względu na wysiłek fizyczny, jak i piękne otoczenie. „Nie, to nie będzie takie łatwe” – powtarzam w głowie jak mantrę.

Podczas obowiązkowej Brettljause – wraz z kieliszkiem sznapsa – podsumowujemy nasze wrażenia. Jako osobie niebiegającej o dziwo bardzo mi się podobało. Decydującym argumentem jest fakt, że mniej skupiasz się na prędkości i czasie, a bardziej na otaczającej Cię przyrodzie. Nie cieszysz się tylko sportowym wyzwaniem. Nie zatrzymujesz się tylko po to, aby złapać oddech lub coś zjeść. Zatrzymujesz się, aby podziwiać widoki, chłonąć otoczenie podczas pokonywania wymagającej trasy.

I nie, nie musisz być świetnie wytrenowanym biegaczem z kilkoma maratonami na koncie, żeby zacząć biegać w terenie.

Wystarczy założyć buty i wyjść na zewnątrz. Niezależnie od tego, czy wybierzesz trasę o długości pięciu czy pięćdziesięciu kilometrów, możesz biegać i czerpać z tego przyjemność na każdym poziomie zaawansowania. Moja dziewczyna jest całkowicie przekonana i już planuje powrót. Chce wiedzieć wszystko o możliwych trasach w Mayrhofen i okolicach oraz o raju dla biegaczy Zillertal. Jest tam mnóstwo tras dla wszystkich poziomów zaawansowania, doskonale utrzymanych i oznakowanych. Dla córki Alexa bieganie w terenie jest w porządku, pod warunkiem, że na mecie czeka na nią Kaiserschmarrn.