Doświadczanie przyrody wszystkimi zmysłami

Rozkoszować się tym, co przynosi życie

Wykonując pracę leśnika spędza wiele czasu na świeżym powietrzu i często przemierza las Ausseerland, który zna jak własną kieszeń. „W lesie czuję się po prostu dobrze. Daje mi poczucie bezpieczeństwa. Tu dobrze się orientuję, wiem, gdzie jestem i gdzie jest moje miejsce”, wyjaśnia Anna. Będąc sama w lesie wcale się nie boi. Las działa na nią kojąca, gdyż tam jest się czujnym, postrzegając otoczenie wszystkimi zmysłami. Słychać szelest liści, gdy wiatr szumi w koronach drzew, słychać ciche trzaski pod stopami, gdy stąpa się po gałęziach. Powietrze w lesie jest czyste i ma ziemny zapach igieł jodłowych, świeżego drewna i grzybów. „W lesie wszystko jest takie naturalne i czyste. Człowiek czuje związek z naturą i jest w zgodzie z samym sobą. Drzewa emanują wyjątkową energią. Czasami niektóre drzewa przyciągają mnie w magiczny sposób, wtedy siadam i pozwalam działać energii drzewa na mnie”, mówi Anna – „W mieście nie mogę tego zrobić.”

Zamiłowanie do szczegółów w pracy

Dokładność i zamiłowanie do szczegółów są niezbędne pracy Anny. Pani leśnik musi często zbaczać z oznaczonych szlaków, poruszając się przez las w poszukiwaniu celu. Spacerując po porośniętym mchem gruncie lub po nierównym terenie, musi uważać, żeby nie nadepnąć na młode rośliny lub nie potknąć się o korzeń. Anna sprawdza, czy rośliny dobrze rosną, czy drzewa są wolne od szkodników, jak rozwija się populacja młodych szemai kaspijskich w nowym stawie, przy którego zakładaniu współpracowała.

Już, jako dziecko, młoda mieszkanka Karyntii, chętnie wędrowała przez lasy i góry. Dlatego ochrona i zachowanie alpejskiego środowiska są dla niej takie ważne. Jeśli nie jest w lesie, to siedzi w biurze Austriackich Lasów Państwowych i planuje projekty ochrony środowiska, pisze plany zarządzania, wspomagające przedsięwzięcia mające na celu ochronę środowiska lub udziela się publicznie.

Życie w Alpach

Życie na wsi, mimo ciężkiej pracy, zdaje się upływać bez zmartwień. Człowiek żyje blisko natury i bardzo intensywnie odczuwa zmiany pór roku: „Kiedy pada deszcz, jest się całkiem mokrym, a kiedy pada śnieg, znajdujemy się pośród głębokiego śniegu w zimowym pejzażu. W mieście człowiek jest dużo bardziej chroniony przed wpływem warunków atmosferycznych”, uważa Anna.

Anna z Karyntii ceni sobie szczególnie w życiu w Alpach otoczenie przyjaznymi i chętnymi do pomocy ludźmi. „Jeśli zapomniało się zrobić zakupy, wystarczy zapukać do drzwi sąsiada. Zawsze chętnie pomoże, pożyczając cukier, mleko itp. – jeśli nie zaprosi od razu do wspólnego posiłku”, uważa Anna. Wspólne życie w górach jest bardziej bezpośrednie. Ludzie są mniej skomplikowani, wszyscy się znają i nie trzeba zakładać butów na wysokim obcasie, żeby komuś zaimponować. Może na początku potrzeba trochę czasu, aby stać się częścią wspólnoty, ale potem są to już przyjaźnie na całe życie.