Najpiękniejsze są właśnie wyzwania
Różnica w porównaniu do życia w mieście: wysoko w górach nie ma ruchu ulicznego – nawet podstawowe zaopatrzenie dociera tu kolejką linową lub specjalnym pojazdem zdolnym do pokonywania dużych nachyleń terenu. To stawia co prawda czasami rodzinę przed logistycznymi wyzwaniami, ale sprawia także, że rzeczy materialne tracą na znaczeniu i życie codzienne staje się wolniejsze i spokojniejsze niż w mieście. Jeśli coś nie działa od razu i zwyczajnie dłużej trwa, człowiek przyjmuje to z większą łatwością. Tu każdy żyje w rozsądnym rytmie, na który pozwala się też innym. „Żaden dzień nie jest taki sam. Jednego dnia jestem bardziej gospodarzem schroniska, innego zaś bardziej rolnikiem. Często trzeba stawiać krok po kroku, improwizować i powoli znajdować sposób na sprostanie codziennym wyzwaniom za pomocą dostępnych środków”, mówi gospodarz schroniska. To sprawia, że życie w górach jest pełne wyzwań i ekscytujące.
Postawić na właściwego konia
Patrick wkłada mnóstwo pracy i wysiłku w rozwój hali Gjaid, nieustannie znajdując nowe drogi, by zwiększać atrakcyjności swojego gospodarstwa dla turystów. Na przykład przed budynkiem schroniska, gdzie wędrowcy mogą coś zjeść i wypić, ale także przenocować, zbudował miniaturowy ogród zoologiczny, w którym latem żyją konie, owce, kozy i krowy. Jesienią – zanim położona na wysokści 1738 m hala pokryje się śniegiem – zwierzęta spędzane są ponownie do doliny. „Najpiękniejszy w tej pracy jest fakt, że góry oferują przestrzeń i możliwości do realizacji marzeń i pomysłów. Widać też reakcje ludzi. Czuć, jak bardzo dzieci i goście cieszą się, widząc zwierzęta z bliska i mogąc je dotknąć. Także w dolinie mówi się pozytywnie o kierunku rozwoju Gjaid, co tylko utwierdza mnie w pracy jako gospodarza schroniska i motywuje do dalszego udostępniania ludziom gór."
