Góry są metaforą życia

Góry fascynują człowieka od dawien dawna, dziś popularne stało się stwierdzenie: „W górach jest wszystko co kocham”. Mało jest takich, którzy powiedzieliby – nie lubię gór, nie robią na mnie żadnego wrażenia, są mi obojętne.

Co sprawia, że góry nas tak bardzo fascynują, że mimo swojej nieobliczalności (a może właśnie dzięki niej) tak nas w nie ciągnie? Spróbujemy odpowiedzieć na to pytanie, zabierając Was jednocześnie na wędrówkę, która poprowadziła autora tego tekstu – Martina Hocha z Innsbrucka przez fragment pasma górskiego Karwendel i która zakończyła się zupełnie inaczej, niż to było w planach.

Podczas, gdy ludzie i budynki coraz bardziej się od nas oddalają stając się coraz mniejszymi, dzieje się coś jeszcze. Oddala się od nas także nasza codzienność. Bo ona toczy się na dole, wśród cywilizacji, my natomiast podążamy do miejsca, do którego ludzkość tęskni od pokoleń – na górski szczyt.

Wszystko, co przed chwilą wydawało się nam takie ważne i pilne, szybko staje się coraz bardziej odległe i – przynajmniej w tej chwili – traci na znaczeniu.

Austriacki wspinacz Heinrich Harrer, powiedział kiedyś – Gdy zostawiam za sobą cywilizację, czuję się bezpieczny – to bardzo wiele mówiące słowa, z którymi sporo osób może się utożsamić. Zwłaszcza ci, którzy kochają przyrodę i góry.

Jeszcze bardziej dramatycznie wyraził to uczucie austriacki alpinista Hermann Buhl, mówiąc - Żyjemy w czasach, w których każdemu z nas przepisy prawa i normy społeczne odebrały wolność. Człowiek szuka wyjścia z tego kaftana cywilizacji i ucieka w góry, szukając tam spokoju i odosobnienia.

Ciekawe, że powiedział to już w połowie ubiegłego stulecia. Zatem góry, zarówno kiedyś, jak i obecnie, symbolizują wolność. Potwierdza to także zdanie wypowiedziane przez austriacką alpinistkę Gerlinde Kaltenbrunner, które uświadamiają nam, że oderwanie się od codzienności stanowi silną motywację, aby wybrać się w góry.

Słońce świeci, wieje przyjemnie chłodny wiatr, a nas otaczają giganty. Majestatyczna sceneria gór co chwilę skłania nas do zachwytów. Idziemy wąską ścieżką, a nasze zmysły chłoną surowe, górskie krajobrazy. Co jakiś czas droga biegnie stromo w dół. Wokół widzimy tylko dziewiczą przyrodę. Góry Karwendel są złożone głównie z wapienia i dolomitu, co nadaje im archaiczny, pierwotny charakter. Na ich przykładzie można więc wyraźnie zobaczyć, to co od zawsze fascynuje zdobywców gór: autentyczność, pierwotność, zupełny brak fałszu.

Nie bez powodu niektóre góry są dla ludzi miejscami o ważnym, duchowym znaczeniu. W chrześcijaństwie wielką rolę odgrywała góra Synaj. Było to miejsce, w którym Mojżesz otrzymał od Boga dziesięć przykazań. W religiach bliskowschodnich góra Kajlas jest tak święta, że do dzisiaj nie można na nią wchodzić. Olimp był siedzibą greckich bogów, a australijscy Aborygeni czczą świętą górę Uluru (Ayers Rock).

Lista świętych gór jest długa. Ale góry są otaczane czcią nie tylko przez wyznawców różnych religii. Są uwielbiane przez wspinaczy, wędrowców, turystów. Ma to oczywiście związek z rozkwitem turystyki górskiej, który trwa od połowy XIX wieku i jest kontynuowany dzięki nam wszystkim. Obecnie zaś, z dużym wkładem portali społecznościowych.

Wygląda jednak na to, że podczas wędrówki za dużo żartowaliśmy i za bardzo bujaliśmy w obłokach. Przez to straciliśmy poczucie czasu. Za długo też pozostaliśmy przed Pfeishütte, wystawiając twarze ku ciepłym promieniom słońca. O nasz powrót do rzeczywistości zadbała uśmiechnięta obsługa. Zostaliśmy powiadomieni, że ostatnia gondola z Hafelekar odjeżdża za około godzinę.

Usłyszeliśmy brzmiące nieco złowieszczo zdania – Nie ma takiej możliwości, żebyście zdążyli. Ale jest inna droga – Wprawdzie stroma i na długich odcinkach biegnie przez trudne, kamieniste obszary, ale nic innego nam jednak nie pozostało. Ruszyliśmy więc… Górska wędrówka ma wiele wspólnego z życiem, właściwie to – w wędrówce jest zupełnie tak, jak w życiu: przygoda zaczyna się tam, gdzie pojawia się niepewność i trudność.

Ostatecznie wszystko dobrze się skończyło. Dotarliśmy do Innsbrucka w stanie, który gwarantował solidne zakwasy następnego dnia. Ale również bardzo zadowoleni i przepełnieni uczuciem szczęścia. A przede wszystkim bogatsi o odkrycie, że wspomnienia, które najdłużej pozostają w naszej pamięci, powstają wtedy, gdy nie wszystko idzie zgodnie z planem. Bo o tym dniu w górach Karwendel rozmawialiśmy jeszcze wiele miesięcy później.