Een berg, een doel en gáán. In de bergen is iedereen gelijk

Henning is geen dare-devil. Hij hoeft bijvoorbeeld niet zo nodig te bungee jumpen. Maar tijdens het wandelen of klimmen in de bergen mag het van hem wel wat avontuurlijker. En is hij nieuwsgierig naar zijn persoonlijke grenzen. Als student psychologie is hij nieuwsgierig wat zo'n krachtproef in de natuur met hem doet. "Er zijn veel overeenkomsten tussen bergbeklimmen en het leven," zegt hij, tijdens een rustpauze. "Bergen zijn, vooral voor mij als 'Flachländer' een uitdaging, omdat je een duidelijk, in dit geval fysiek doel - de top - helder voor ogen hebt. Daar werk je je concreet en stap voor stap naartoe en kun je duidelijk aan afmeten hoe ver je al bent gekomen. Waren alle doelen in je leven maar zo helder! Ook in het dagelijks leven (her)ontdek je keer op keer je eigen grenzen. En die grezen zoeken én af en toe overwinnen is precies wat ik zo graag doe!" Wat maakt het nog meer spannend voor hem, afgezien van de lichamelijke ervaring in de natuur? "Het sociale element, die je nodig hebt om persoonlijk te kunnen groeien. Het geven en ontvangen van vertrouwen; iets dat nodig is om uit je comfortzone te komen. Om iets nieuws te kunnen proberen, zonder compleet in de stress te raken. De sensatie op te zoeken, zonder roekeloos te worden."

Magdalena verliest Henning geen seconde uit het oog. Ze houdt zijn conditie, reactievermogen, behendig- en stapzekerheid goed in de gaten, en past indien nodig de route aan. Vol enthousiasme verteld ze (haar ogen gaan er zelfs helemaal van stralen) over haar filosofie over het klimmen, die in veel opzichten lijkt op die van Henning: "Doelen stellen is belangrijk. Op de berg en in het 'echte' leven. Als ik op een punt sta waar ik niet verder kom, moet ik mezelf openstellen voor verandering en wat nieuws. Die instelling helpt me ook, als ik niet in de bergen op pad ben. Mensen presteren gewoon graag, en op een berg kan iedereen iets bereiken. De natuur maakt het geen fluit uit of je man bent of vrouw, welk beroep je uitoefent en wat het saldo van je bankrekening is."

Met hun doel duidelijk voor ogen klimmen de twee de laatste meters naar de top. De bomen en hutten in het dal lijken vanaf hier wel op speelgoed. En vanaf hier zien die eerste etappes niet meer zo pittig uit als ze waren. Nog even, en ze hebben het gehaald! De laatste keer zekeren, en ze staan op de top.

En dan staan ze er, eindelijk: op de top van de Schöttnerspitze. Alle pijntjes zijn in één klap vergeten. Op 2.633 meter hoogte is het uitzicht het enige dat nog telt. Je ultieme beloning, dat machtige gevoel, je doel is bereikt! Zelfs voor een ervaren 'rot' als Magdalena blijft moment iedere keer weer bijzonder. Henning is er gewoon een beetje ondersteboven van: "Op de top staat alles even helemaal stil. Het is een ontzagwekkend gevoel, alsof je op de troon van de wereld zit en uitkijkt op de miljoenen jaren oude natuur die daar beneden uitgespreidt ligt. Wat prachtig om mee te mogen maken!"

Naast een heleboel mentale en fysieke foto's neemt de student een flinke portie endorfine en 'een enorme dosis zelfvertrouwen en persoonlijke groei' mee terug naar huis.