Wysokie Taury w Austrii – park narodowy: szlaki turystyczne i atrakcje
W największym Parku Narodowym Austrii turyści mają szansę poczuć magię gór – i dotrzeć do miejsc, które poruszają wszystkie zmysły.
Chcesz lepiej poznać samego siebie? Podczas wakacji – wędrówek, pływania, rowerowych wycieczek – w Parku Narodowym Wysokich Taurów w Austrii dzieje się to właściwie samo z siebie. Czasami do szczęścia wystarczy usiąść wczesnym rankiem w ładnym miejscu i obserwować, jak światło powoli ogarnia świat, a przy tym nastawić dobrze uszy.
Chodź, usiądźmy na chwilę. Na kilka minut, tu na górze, na skałach ponad jeziorem. Słyszysz to? To jest cisza. Cisza? Czy można usłyszeć ciszę? Można. Kiedy jest się zupełnie spokojnym. Najlepiej tak jak teraz, wczesnym rankiem. Ciszę słyszy się wtedy, gdy rejestruje się inne dźwięki, których zwykle nie ma – oto cała tajemnica. Na przykład jak wiatr głaszcze korony limb. Jak po drugiej stronie jeziora śpiewa ptak. Jak potok szemrze na kamieniach, bzyczą pszczoły i jak z doliny dochodzi cichutkie dzwonienie dzwonków. Jak ziemia cicho oddycha… To jest cisza.
Wysokie Taury - park narodowy, który fascynuje od pierwszej chwili
Jeżeli to prawda, co mówią, że niektóre regiony Austrii najlepiej poznawać uszami, bo ich widok po prostu obezwładnia, to Park Narodowy Wysokie Taury na pewno do nich należy. Nie ma w Alpach wielu miejsc, w których wspólna praca procesów geologicznych i czasu dała w rezultacie tak niedoścignioną wspaniałość. I na pewno nie ma też wielu, które od pierwszego wejrzenia rozkochują w sobie patrzących.
226 szczytów powyżej 3000 m n.p.m. - trudno o więcej gór na raz
Oczywiście, Park Narodowy Wysokich Taurów można opisać całkiem konkretnie: 1800 km2, rozłożonych w różnych proporcjach na kraje związkowe Karyntia, Tyrol i Ziemia Salzburska. Pośrodku Großglockner, na zachodzie grupa Venedigera, na wschodzie Hochschober: 226 szczytów ma ponad 3000 m wysokości. Ale cóż znaczą fakty i liczby w regionie Wysokich Taurów, w którym jeden bajkowy pejzaż goni drugi? Szlaki turystyczne, na których już przy pierwszym spojrzeniu na górskie jezioro, rozumiemy, że to jest właśnie ten moment, kiedy możemy powiedzieć „Trwaj, chwilo!”.
Wysokie Taury - zwierzęta
Utalentowana alpinistka: kozica
Cienkie, wygięte na końcach rogi i charakterystyczne czarno – białe ubarwienie głowy - po tym poznajemy aktywną w dzień kozicę, bez trudu przemierzającą strome skały Wysokich Taurów. Latem kozice wspinają się na najbardziej niedostępne tereny, gdzie przez nikogo nie niepokojone skubią świeże zioła w skalnych niszach. Zimą przemieszczają się do położonych niżej lasów. Z koziorożcami łączy je wspólne pochodzenie od kóz – są jednak znacznie mniejsze od swoich kuzynów.
Dobry towarzysz: świstak
Austriacy nie śpią jak susły, lecz jak świstaki. A to ze względu na głęboki, trwający prawie pół roku sen zimowy tego zamieszkałego w Alpach futrzanego gryzonia. Jednak kiedy nie śpią, świstaki są wyjątkowo towarzyskie i ciekawskie i często można je spotkać w Parku Narodowym Wysokie Taury. Kiedy dostrzegą niebezpieczeństwo, gwiżdżą, aby ostrzec przed wrogami innych.
Imponujący myśliwy: orzeł przedni
Sokolim wzrokiem orzeł przedni lustruje okolice swojego umieszczonego na skalnej ścianie gniazda. W Alpach austriackich, w tym także w Wysokich Taurach, ma swoje siedlisko prawdopodobnie nawet 360 par tych wielkich ptaków. Imponujące wrażenie robi szczególnie ogromna sylwetka większej od samca samicy. Rozpiętość skrzydeł osiągająca nawet 230 cm zapewnia jej niczym niezagrożony tytuł królowej przestworzy.
Zbawienna dla ciała i ducha: limba
Sosna limba to drzewo iglaste, które porusza nasze zmysły. Rośnie w austriackich lasach w górach od czasu ostatniej epoki lodowcowej i od zawsze jest ceniona za swe pozytywne właściwości. Meble zrobione z żółtoczerwonego limbowego drewna nie tylko ładnie wyglądają, ale także korzystnie wpływają na zdrowie - po nocy spędzonej w limbowym łóżku budzimy się z dobrym samopoczuciem, a nasze serce bije spokojniej. Kto chce zobaczyć „królową Alp“ w stanie naturalnym, musi wspiąć się wysoko: limba rośnie na górnej granicy drzew na wysokości do ok. 2500 m n.p.m.
Wycieczki tematyczne – limba: