Hemingway i Fleming: Alpy w Austrii jako zimowa inspiracja

Te dwie zimy stanowiły dla Hemingwaya w Austrii ziszczenie marzeń o nieznanych mu wcześniej alpejskich atrakcjach. Wraz ze swoim przyjacielem Johnem Dosem Passosem i instruktorem narciarskim Waltherem Lentem jeździł na wyprawy po Silvretta. W tym czasie pokonał kilka ambitnych tras narciarskich. Przynajmniej tak Ernest Hemingway pisze we wspomnieniach w swoim późnym dziele „Ruchome święto”.

Samotności Silvretty. O pobycie Hemingwaya w Schruns do dziś krążą opowieści: o tym, gdzie dokładnie bywał i co tam robił. Ponoć pisarz najchętniej wybierał się przez schronisko Madlenerhaus do Bieler Höhe. Wtedy było to jeszcze żmudne przedsięwzięcie, do którego potrzebne były skórzane buty i drewniane narty pokryte foczymi skórami oraz wyposażone w najprostsze wiązania. Dziś zimą do odwiedzonego przez Ernesta Hemingwaya schroniska Madlenerhaus można wygodnie dostać się kolejką Vermuntbahn. Taksówka tunelowa przewozi dalej gości przez rustykalny tunel do Bieler Höhe. Tam czeka na już tylko nieskończona przestrzeń i biały blask Silvretta. 

Do dziś śladami Ernesta Hemingwaya w Austrii kroczą tu narciarze, szukając spokoju i samotności, które przyciągnęły niegdyś legendarnego pisarza. Ci, którzy nie mają potrzeby wjeżdżać tak wysoko, pokonują okrążenia na trasach na narty biegowe wokół schroniska Madlenerhaus. 

Stary dobry Hemingway był nie tylko wysportowany, lubił także, jak wiadomo, życie nocne. Tak więc Montafon było też dla niego miejscem na rozrywkę i grę w karty, której oddawał się w towarzystwie myśliwych, rolników i baronów. Ponadto w Schruns Ernestowi Hemingwayowi udało mu się ukończyć powieść pt. „Fiesta” – książkę, która nieco później miała przynieść mu światową sławę. Równie znaczące było spotkanie z Pauline Pfeiffer. Fakt, że szczupła córka milionera mieszkała w tym samym hotelu co on i jego żona Hadley, nie przeszkodziło dandysowi z Illinois w rozpoczęciu namiętnego romansu. Zresztą zaledwie rok później Pauline została drugą żoną Hemingwaya.

Wszystko zaczęło się w Kitzbühel. „Uważa się, że Ian Fleming był bardzo dobrym narciarzem”, mówi Michael „Gugu” Tyszkiewicz, który zajmował się tą fazą życia pomysłodawcy 007, którą spędził w Kitzbühel. Tyszkiewicz dowiedział się o czasach Iana Fleminga w Kitzbühel, kiedy kilka lat temu pracował w Hotelu Tennerhof. W latach dwudziestych XX wieku w tym samym budynku mieściła się prywatna szkoła im. Alfreda Adlera, do której uczęszczał Ian Fleming w Austrii.

Dyrektor szkoły był jednocześnie agentem MI6, zaś jego żona, która również uczyła w szkole, pisała powieści i opowiadania. Podobno pod wpływem tych dwojga pedagogów powstała słynna kreacja Iana Fleminga, postać Jamesa Bonda. A Kitzbühel nigdy nie zapomniało o Ianie Flemingu. 

Gugu Tyszkiewicz wykorzystał swoje badania na temat Iana Fleminga jako okazję do zorganizowania w hołdzie autorowi Bonda corocznych zawodów narciarskich Fireball Kitz na Kitzbüheler Horn. Wyścig narciarski – także dla dzieci – polega nie tylko na możliwie szybkim przejeździe. Uczestnicy pokonują stok między bramkami w stroju vintage i z oryginalnymi gadżetami w stylu Bonda. Jestem przekonany, że wiele scen narciarskich w książkach i filmach o Jamesie Bondzie zostało zainspirowanych czasem Iana Fleminga w Kitzbühel.