Voorjaarskuur uit het bos

Het is een van de eerste lentedagen in maart. De zon straalt aan een wolkenloze hemel. Een mix van winterse kou en lenteachtige frisheid hangt over het landschap. Het is windstil – buiten het kraken van de kleine takken onder mijn voeten, is het schijnbaar stil in het bos. Maar als ik goed luister, hoor ik de vogels vrolijk tjilpen en het water in de beek verderop zachtjes kabbelen. Kevers en insecten banen zich een weg door het gebladerte dat van afgelopen herfst nog op de bosgrond ligt. En met een beetje fantasie kan ik zelfs de eerste lentebloemen horen ontkiemen. Ik blijf staan, haal diep adem en voel... niets. Hoe komt dat?

Het lijkt paradoxaal: de lente is begonnen, de dagen worden langer, de natuur komt tot bloei en de temperatuur stijgt. En ik? Ik heb het gevoel dat ik nog steeds in mijn winterslaap zit. Ik heb geen fut en wil het liefst weer in bed kruipen, waar comfortfood en Netflix op me wachten. Energieloos en uitgeput vraag ik me af waarom de winter geen afscheid wil nemen van mijn lichaam en hoe ik die vervelende voorjaarsmoeheid kan overwinnen.

Ontgiften door het bos – kan dat echt? Ik geef het bos nog een kans. Met alle waardevolle tips van Dr. Angelika Riffel stap ik – nog wel een beetje sceptisch, maar hoopvol – uit mijn warme auto en loop ik richting het bos op zoek naar nieuwe energie voor het voorjaar. 

Met alle informatie over zevenblad, daslook, brandnetel en duizendblad in mijn hoofd, loop ik over het bospad. De bomen werpen schaduwen, maar de zon flitst telkens weer door de kruinen van de bomen. Het bos ziet er eigenlijk uit als één geheel. Maar net als bij een zoekplaatje gaat het om de details: nieuwe scheuten die een paar centimeter boven de grond uitkomen. Planten die als tweelingen op elkaar lijken, maar door kleine details toch van elkaar verschillen. De kevers en insecten verkennen het eerste groen van het jaar. 

En daar staat hij, omgeven door loofbomen tussen het bospad en een beekje: de daslook. De bosgrond is bedekt met een zee van diepgroene daslookbladeren die elliptisch van vorm zijn. Er hangt een intense knoflookgeur in de lucht. In het koele groen pluk ik voorzichtig een handvol jonge scheuten. De gedachte aan daslooksoep, pasta met verse daslookpesto en brood met daslookspread heeft bij het plukken een haast meditatief effect.
Enthousiast vervolg ik mijn wandeling door het bos. Zowel mijn zintuigen als mijn hele lichaam zijn aan het bos gewend. Bij elke stap en elke ademhaling kom ik los van stress en spanningen, en krijg ik rust en voldoening. Van mijn vermoeidheid geen spoor meer. Is het de beweging? De zon? Of de heerlijke geur van het bos waardoor ik me levendiger en energieker voel? Dat is de vraag. Na het bereiden van een salade van vers geplukte wilde planten is het nu de beurt aan de superkracht van de geplukte geneeskrachtige kruiden. Ik blijf staan, haal diep adem en voel... de lente.